Pustynie samotności

Pustynie samotności

Wszechświat jest tak wielki. Tak wypełniony bezgwiezdną samotnością. że pierwsze istoty, które go przemierzą by nas odnaleźć będą pewnie marzyć tylko o tym, aby ktoś je przytulił.

— K.Bułyczow – Wielki Guslar

No właśnie… A ja tu siedzę nocą tak samotnie przed moim przyjacielem komputerem i choć niby trochę pracuję, to pomiędzy dźwiękami kliknięć klawiatury i szurnięciami myszki na biurku kotłują mi się po głowie chaotycznie myśli wszelkie natury „nocno-egzystencjonalnej”…

Tymczasem lepiej chyba będzie już iść do domku i przytulić śpiącą żonkę i córeczki… Tak jednak, aby ich nie zbudzić nim blady świt jeszcze nie nastanie…


Podziel się tym z innymi...

Jeden komentarz do “Pustynie samotności”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *